समर

नेहमी टोर्नडो,हुरिकेन ,Thunderstorm Warning किंवा हिट इन्डेक्स या पैकीच काहीतरी सांगणारं Weather चॅनल.
रात्रभर झड लावलेला पाऊस.
आणि पहाटे पहाटे पक्षाचा किलबिलाट ऐकत येणारी जाग.
सकाळी ब्लाईंन्ड्सच्या फ़टीतुन,जाळीदार पडद्यातुन चुकारपणे आत येणारी सुर्यकिरण.
थोड्याचवेळात स्वच्छ सुर्यप्रकाशान झगमगु लागलेल घर.
w/e ला Farmer's मार्केट मधला फ़ेरफ़टका.
हिरव्यागार उन्हाळी काकड्या ,कोबी, asparagus, काले ,ripened tomatos,हिरवे कान्दे ,झुकिनी, जांभळे नवलकोल,peas,भेंडी,मुश्रूम्स,सलाडचे विविध प्रकार, sqash यानी भरगच्च भरलेल्या बास्केट्स.
ब्ल्यु बेरी, स्ट्रॉबेरी , रॉसबेरीज,मेक्सीकन मॅन्गोज,कोवळ्या कणसांचे ढिग .
watermelons,cantaloupe,honeydews, चेरीज,लीची,पपई,पिअर्स,apricots यांचा भरुन राहिलेला वास.
ताज्या कट केलेल्या लव्हेन्डरचा ,गुलांबाचा सुगंध.
चकचकित उन्हात आखलेले Botanical garden मधले picnics.
झु मधली train सफ़ारी.
park ,स्विम्मिंग पूल मध्ये उसळलेला पोरांचा धुडगुस.
सुर्यास्ताच्यावेळी क्षितीजावर पसरलेले,रेंगाळणारे फ़िकट जांभळट केशरी रंग.
नर्सरी तली नविन कोरी रोप.
भाज्याच्या पसरलेल्या बीया.
नाजुक पालेभाज्यांची डुलणारी पान.
मंद झुळुका अनुभवत,बॅकयार्ड मधल्या झोक्यावर झुलताना दिसणारे झाडाचे हिरवेकंच रंग.
कुणीतरी लॉन mow करताना येणार तो करकरीत वास.
ताज्या गवताचा तो कोवळाशार लुसलुशीत स्पर्श.
4 th july च्या पार्टीचे प्लॅन्स.
मध्यरात्री पर्यन्त आकाश नक्षत्रानी भरुन टाकणारे फ़ायरवर्क्स आणि ते जास्तीत जास्त कुठुन चांगल दिसेल ते पहाण्यासाठी तासभर फ़िरवलेली कार.
बार्बेक्युज.
पाय दुखेपर्यंत केलेली पीच field trip.
स्व:ता तोडलेल्या peaches चा केलेला cobbler.
स्कर्ट्स आणि सॅन्डल्स घालुन चालताना येणारा फ़ताक फ़ताक आवाज.
vacation चे प्लॅन्स.
बीच वर अनवाणी पायाना गुदगुल्या करनारा वाळुचा तो ओलसर स्पर्श.
आणि लांबच लांब रात्री.
ऒह! I just Love Summer. Just..... Love It.

मला या सुंदर वातावरणात चुपके चुपके मधल ते "चुपके चुपके चल दी पुर्वईया .... हे गाणच आठवत.गाण्यातली ती तीन्हीसांज मला इथल्या समर मधल्या संध्याकाळसारखीच वाटते.
तसच वातावरण "किसीसे ना कहना" ह्या चित्रपटातल्या दिप्ती नवल झारीनं झाडाना पाणी घालत गायलेल्या गाण्यात आहेत.(त्या गाण्याचे शब्द काही केल्या मला आता आठवत नाही आहेत.)
मुखर्जीच्या, बासुदांच्या चित्रपटात camera चा प्रत्येक angle टवटवीत असतो. गाण्यात especially एक वेगळच वातावरण असत.पावुस झाल्यावर चमकणाऱ्या भिजलेल्या सुर्यकिरणांसारख.

एकतर त्यांचे चित्रपट भारतातल्या पावसाळ्यात पहावेत नाहीतर इथल्या निवांत समरमध्ये.
Especially बासुदांचा "छोटीसी बात".संपुर्ण चित्रपटात खंडाळ्याच्या पावसाळी वातावरणाचा तरल आणि soft effect जाणवत रहातो. चित्रपटात अमोल पालेकर गॅलरीमध्ये विद्या सिन्हाला बाय बाय करत असतो तेव्हा "ये दिन...." गाण सुरु असत. आणि पाउसही. का कोण जाने पाऊस आला कि ते गाण आणि अमोल पालेकरचा भाबडा चेहराच लक्षात येतो.

इतके दिवस काही लिहायला मिळाल नाही आणि फ़ारस वाचायलाही. (जणु काही कोणी मी लिहिलेल वाचन्याची वाटच बघत होत :P)असो. पण बाहेर वातावरण इतक सुरेख झाल्यावर काहीतरी खरडलच पाहिजे. नाही का?